sanay maulit muli.

minsan iniisip ko, paano kung nag simula namin ulit ang lahat? paano kung mapatawad ko siya ulit. gaano kong gusto ko gumawa nito..hindi ko kaya. masyado siyang sinaktan ako. at alam niya yun. akala niya na talagang innocent lang siya..na wala siyang ginawa. pero hindi pala. ako. ako, alam ko kung anong iniisip siya. at alam mo? disappointed talaga ako. at masakit yun para sa akin. masakit ang pag aalaminin ko na hindi ka pala yung tao na kinalalanan ko noon. ang dati kong kaibigan na tinawaran kong parang kapamilia. tumatanong si mama kung bakit hindi ko siya magkausap ngayon, at sinasabi ko sa sarili ko, 'with a friend like her, who needs enemies?' akala mo na wala kang ginagawa. please naman. magkakapagtotoo tayo. alam mo kung anong ginagawa mo para saktan ako. at kung hinihintay mo kong patawarin ka, hindi mangyayari yun. kase hindi ako ang dapat humingi ng tawad. dahil AKO ang nagsasaktan dito. nasasaktan ako kapag naaalala ko yung mga panahon na talagang ang lapit tayo sa isat-isa. aaminin ko, namimiss ko ang mga panahon yun. pero ayo kong bumalik doon, kung sasaktan at sasaktan mo lang ako. paulit-ulit na ako umiiyak dahil gusto kong tumawa sa tabi mo. pero paulit-ulit din ako nabuibuisit sa yo. hindi ko kailangan ang kaibigan tulad mo na lagi lang akong sinasaktan. bahala ka na sa buhay mo. at mga pangarap namin noon, nakalimutan ko na. at sana, pati 'ka rin, puede kong kalimutan.